Zrównoważona urbanistyka opiera się na trzech filarach zrównoważonego rozwoju: środowisku, społeczeństwie i biznesie.
Jej celem jest zmiana miast w miejsca bardziej przyjazne środowisku oraz lokalnej społeczności jednocześnie czyniąc miasto bardziej konkurencyjnym.
Przyczyniają się do tego: efektywniejsze gospodarowanie zasobami wody poprzez stosowanie w miastach nawierzchni przepuszczalnych dla wody, co pozwala jednocześnie unikać zrzutu ścieków z kanalizacji do lokalnych rzek, korzystanie przez miasto z własnych źródeł energii odnawialnych, przez zamieszczenie na dachach budynków mieszkalnych ogniw fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych lub przez wykorzystanie pomp ciepła.
Kolejnym przykładem na działania pozwalające na oszczędność energetyczną to poprawa izolacji budynków miejskich, co przyczynia się do redukcji zużycia paliw kopalnych oraz do obniżenia kosztów ogrzewania czy też wznoszenie nowych budowli zgodnie ze standardami stawianymi przez system oceny LEED (Leadership In Energy and Environmental Design – organizacja z USA propagująca idę budownictwa ekologicznego).
Istnieją również grupy takie jak C40 czy ICLEI (Local Governments for Sustanability), które zrzeszają wiele metropolii świata, np.: Hamburg w Niemczech, Kopenhaga w Danii, pragnących być bardziej przyjazne środowisku naturalnemu. Celem wspomnianych grupy jest wymianę doświadczeń z zakresu sposobów rozwoju z uwzględnieniem ochrony środowiska oraz wzmacnianie pozytywnego odbioru idei ekomiast.
Dzięki temu możliwe jest podejmowanie się wyzwań, które stoją przed wszystkimi miastami, zainteresowanych osiąganiem długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju.
Główne wyzwania, o których mowa to: oszczędność energii, gospodarowanie wodą, gospodarowanie odpadami oraz zaangażowanie lokalnych społeczności i biznesu w kreowaniu nowego oblicza miast. Bez tego nie można mówić o ekorozwoju.
Artykuł opracowany na podstawie http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=how-green-is-my-city
